PORONIENIE
Choć poronienie lub śmierć okołoporodowa i związana z tym strata dziecka dotykają od 12% do 22% rodziców, to przeżywana przez nich żałoba często jest tematem tabu.
Rodzice, którzy doświadczyli poronienia, borykają się z osamotnieniem, poczuciem niezrozumienia, a czasem nawet brakiem przyzwolenia na przeżywanie żałoby. Brak wsparcia i zrozumienia sprawia, że nie pozwalają sobie na całkowite przeżycie negatywnych emocji – żalu, smutku, rozpaczy, gniewu, poczucia niesprawiedliwości. A to wtórnie zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się chronicznej apatii i depresji.
Utrata dziecka to nie tylko utrata potomka, który miał się urodzić, ale również utrata wyobrażeń o nim i nadziei dotyczącej wspólnej przyszłości. Stracie często towarzyszy poczucie winy, doszukiwanie się przyczyn w niewłaściwym dbaniu o siebie czy dziecko, przekonanie, że ciało nie sprostało oczekiwaniom, jakie niesie ze sobą ciąża.
Nadmierne poczucie winy może prowadzić do prób karania siebie – autoagresji psychicznej i fizycznej. Na pożywce poczucia winy rozwija się także depresja reaktywna. Dotyczy ona aż 90% kobiet, które straciły ciążę, i trwa średnio około 2 miesięcy. Aż 40% kobiet cierpi natomiast na silną traumę i można u nich rozpoznać zespół stresu pourazowego (PTSD), podczas której odczuwają psychosomatyczne następstwa w postaci nerwobóli, zaburzeń snu czy migren.
Rodzice, którzy przeżywają poronienie, często przechodzą żałobę w odmienny sposób, są na innych etapach procesu żałoby, nie potrafią ze sobą rozmawiać o tym, co się stało. Skrajne emocje towarzyszące żałobie rzutują na związek, szczególnie na poczucie bliskości, zrozumienia, intymności (np. unikanie zbliżenia z obawy przed ponownym zajściem w ciążę i poronieniem). To, jak rodzice poradzą sobie z kryzysem w ich wspólnym życiu, będzie rzutować na ich relacje w przyszłości.
Jak może Ci pomóc psychoterapia po doświadczeniu straty?
Psychoterapia pomaga rodzicom po stracie przejść przez proces żałoby. Daje możliwość opowiedzenia o tym, co ich spotkało, wyrażenia często skrajnych uczuć i obaw, pomaga zmniejszyć poziom napięcia wewnętrznego oraz napięcia w relacji między partnerami.
Warto skorzystać z pomocy terapeutycznej zwłaszcza w sytuacji, w której czujesz, że mimo upływu czasu trudno Ci powrócić do codziennych obowiązków, smutek utrzymuje się przez wiele tygodni i destabilizuje Twoje życie, pojawiają się zaburzenia snu, poczucie beznadziei lub brak apetytu.
Spotkanie konsultacyjne
Jeśli zastanawiasz się, czy psychoterapia jest dla Ciebie, umów się na spotkanie konsultacyjne. Będziesz mieć wtedy okazję, aby wspólnie z terapeutą przyjrzeć się swojej sytuacji, poznać możliwości jej poprawy, wyodrębnić główne problemy do dalszej pracy, a także ustalić cele, które chcesz osiągnąć.
Psychoterapia indywidualna
Psychoterapia to trwający od kilku miesięcy do około trzech lat cykl spotkań, który opiera się na relacji terapeutycznej. Wspiera rozwój osobisty i samopoznanie. Ma na celu doprowadzić do zmian takich jak poradzenie sobie z emocjami czy lękiem. Pomaga też przeżyć proces żałoby.
